بهمن خان گرامی،
با درود

خود سانسوری بدترین دردی است که به آن گرفتار می‌شویم. وقتی میاموزیم "هر راست نباید گفت" یا " هر راست نشاید گفت"، خود سانسوری به ما نیز منتقل شده است. سال‌هازمان خواهد برد تا به آزادی بیان به شیوه غربی آن خو بگیریم، آنهم سبک آلمانی آن که صراحت و شفافیتی بی بدیل دارد.
در مورد حزب و دوستان در این سامانه، نکته جالبی را خدمت شما عرض کنم. با وجودی که من از مسائل درون حزبی خبر ندارم، اما استقلال عمل حزب و شورای مرکزی در قبال شورای ملی، بنیاد مستقل آن را به خوبی به رخ اندیشمندان کشید. اگر قرار بود به حزبی بله قربان گو تبدیل شویم، آن زمان که افراد زیادی به تکاپو افتاده بودند که شاهزاده چراغ سبز گرفته و به سر پست های سابق باز خواهیم گشت، حزب نیز به طمع قدرت با شورای ملی همراه شده و با شاهزاده مخالفت نمی‌کرد.
البته چون شما به دلیل فعالیت زیاد چهره شناخته شده‌ای هستید، آزادی بیان شما سلب شده است، من میفهمم که با خروج از حزب آزادی بیان خود را بدست میاورید و میتوانید به هر موضوعی بپردازید. اما به نظر من حفظ استقلال عمل حزب با وجود عناصر حزبی مستقل، برای حال و آینده ایران، اهمیت زیادی دارد.
چنانچه نخواستید در این سامانه به این گفتگو ادامه دهیم، در سامانه شخصی شما بحث را پی خواهیم گرفت.

زیاده جسارت است
ارادتمند ایرانی

بهمن‌خان گرامی، دوست و سرور نازنین
با درود

پس از بیش از بیست سال کار حزبی، حضرتعالی بهتر از من میدانید که جناح‌های مختلفی در یک حزب قابل تشکیل است، چه اشکالی دارد ما در درون حزب، جناحی سلطنت‌طلب حتی معتقد به بنیادی‌ترین شکل آن داشته باشم؟ در مقابل آن، جناحی مشروطه‌خواه باشد که پادشاهی بی‌مسئولیت را برای آینده ایران مناسب میداند؟ درست با وجود همین جناح‌هاست که گفتگو شکل می‌گیرد و هر کدام اندیشه خود را به محک دیگری میگذارند. کناره‌گیری هر یک از این دو گروه و یک دست شدن افراد، تولید اندیشه را تعطیل خواهد کرد. در یک جمع جزبی زمانی اندیشه خواهد مرد که جناح‌ها بمیرند و همه تنها یکدیگر را تأیید کنند.
در مورد گفتگوهای هفتگی که من هم به آن خواهم پیوست و حرف‌های زیادی برای گفتن خواهیم داشت. البته با این تفاوت که برای من نه تنها نظام منتخب (پادشاهی مشروطه پارلمانی با مشی لیبرال دموکرات) به زیر سئوال نرفته، بلکه این اندیشه و برنامه را بسیار بهتر از مثلا" سکولار دموکراسی موهوم و یا جمهوری خواهی دسته چپی میدانم، با تمام اشکالاتی که میتوان بر آن متصور بود و البته باید رفعشان کرد.
باید سراسیمگی رژیم را پس از اعلام بررسی تحریم‌های تازه آمریکا در مقابله با برنامه موشکی را در تلویزیون آخوندی می‌دیدید. دور نهایی بازی تازه شروع شده و مکشلات داخلی و خارجی جمهوری جنون شدید تر از سابق در پیش است، این جنازه را اینبار به زباله دانی ابدی تاریخ خواهیم سپرد و در آن روز به اتحاد و یک نیروی هماهنگ کننده مرکزی نیازی مبرم خواهیم داشت.
با شروع تحرک شاهزاده با شورای ملی، در نوشته‌ای مسائلی را از دید خودم عنوان کردم، به نظرم زمان آن است تا با مقاله دیگری، حال و آینده نیروهای طرفدار نظام پادشاهی مورد کنکاش قرار گیرد، اگر چه زمان برای این بحث‌ها تنگ است و ما کنش‌های مدنی نهایی را در پیش داریم که تکلیف همه چیز را مشخص خواهد کرد.

ارادتمند ایران

درود بر ایرانی عزیزم،

مبارزه سیاسی‌ام، برعلیه سیستم مافیای جمهوری اسلامی و شیوه حکومت ملایان متمرکز است. حزب برای گفتگوست! تا گفتگو نباشد مشکلات سیاسی به راه‌حل عقلانی، علمی و خردمندانه نخواهند رسید. زمانی که کسی نمی‌خواهد گفتگو کند، آن حزب را باید آن افرادی که نمی‌خواهند به گفتگو تن دردهند بازسازی کنند. این وظیفه آن‌هاست و نه من!

جمهوری اسلامی به‌مانند جنازه‌ای نجس مابین خیابانی به زمین افتاده، هیچ‌کسی نمی‌خواهد این جنازه را دفن کند، زیرا نجس خواهد شد! آینده‌ای جمهوری اسلامی برای خود به تصور نکشیده بود و به هم دلیل هم آینده‌ای نخواهد داشت (هیچ آینده‌نگری محمد پیامبر مسلمانان از خود ارائه نکرده بود)، جایگزین کردن نظامی دموکرات و مردمی احتیاج به گفتگوهای فراوان دارد ولی کو طرف گفتگو!؟

سخن برای گفتن زیاد دارم. از هفته آینده «گفتگوهای هفتگی» در سامانه شخصی این‌جانب قابل‌دسترسی خواهد بود. «راه آینده» هم احتیاج مبرمی به مدیریت شبانه و روزی پیدا کرده. در سه ماه آینده مردم نتیجه «توافق هسته‌ای» را لمس خواهند کرد. جمهوری اسلامی هیچ برگ برنده‌ای در آستین خود ندارد و هیچ معجزه‌ای توان زنده نگه‌داشتن این مافیای اسلامی را نخواهد داشت.

امریکا چراغ سبز به جمهوری اسلامی داده (داده بود) ولی لامپ این چراغ سبز از قبل سوخته!


ارادتمند
بهمن زاهدی